Ύψος ταξικου διαχωρισμού στο ΕΜΠ: 3 και κάτι μέτρα

Πάνω από την λέσχη σίτισης του ΕΜΠ, η ανάδοχος εταιρία Γευσίνους λειτουργεί ένα εστιατόριο, όπου τρως επί πληρωμή. Δημιουργείται έτσι ο ταξικός διαχωρισμός: Όσοι/ες έχουν να πληρώσουν τρώνε καλό φαγητό στο εστιατόριο και όσοι/ες δεν έχουν τρώνε χειρότερο στην λέσχη. Την Τρίτη 23/5, μαζί με άλλες συλλογικότητες και φοιτητές/τριες, πραγματοποιήσαμε κινητοποίηση στο γραφείο φοιτητικής μέριμνας, υποδεικνύοντας έτσι το ΕΜΠ και κατ’ επέκταση το κράτος ως συνυπεύθυνους και στην συνέχεια στο εστιατόριο της Γευσίνους, όπου,αφού στοχοποιήσαμε την εργοδοσία, καλέσαμε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που βρίσκονταν στην λέσχη, ανεβήκαμε πάνω και φάγαμε όλοι μαζί δωρεάν. Ακόμα, ασκήσαμε πίεση σχετικά με τις κακές συνθήκες εργασίας. Ακολουθεί η σχετική αφίσα και το κείμενο.

Εργατική διαδήλωση (Πέμπτη 13/7, 18:00, Χαυτεία) & Απεργιακή συγκέντρωση (Κυριακή 16/7, 10:00, Ερμού)

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ!

ΟΥΤΕ 52, ΟΥΤΕ 32, ΟΥΤΕ 8!
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ!

Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ.
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ.

ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΩΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΠΕΛΑΤΕΣ
ΚΑΙ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ!

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ :: Πέμπτη 13/7, 18:00, Χαυτεία (Σταδίου και Αιόλου)

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ :: Κυριακή 16/7, 10:00, Ερμού (Σύνταγμα)

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια | https://syntonistikokyriakes.espivblogs.net

Zara σημαίνει λάστιχο!

Zara σημαίνει λάστιχο!

(ανταπόκριση απ’την εργατική κινητοποίηση της 4/6 στο κέντρο της Αθήνας)

Zara…σημαίνει εργαζόμενοι/ες-λάστιχο δουλεύοντας ωράρια-λάστιχο υπό εργασιακές συνθήκες-λάστιχο σε εργοδότες που εφαρμόζουν κανόνες-λάστιχο απευθυνόμενοι σε καταναλωτικό κοινό με συνείδηση-λάστιχο

Ο πολυεθνικός όμιλος Inditex που δραστηριοποιείται διεθνώς στον κλάδο του ρουχισμού μέσα από μια σειρά γνωστών επωνυμιών (Zara, Bershka, Pull&Bear, Oysho, Strativarius, Massimo Dutti κ.α.) αποτελεί έναν από τους «πρωτοπόρους» εργοδότες που εφαρμόζουν κάθε λογής αντεργατικές πρακτικές και νομοθεσίες. Ειδικότερα στην Ελλάδα, είναι γνωστός για την διευρυμένη εφαρμογή ελαστικών μορφών εργασίας (4-6ωρα, 2-3μηνες συμβάσεις) στην συντριπτική πλειοψηφία του προσωπικού που απασχολεί ενώ κατέχει την «πρωτιά» σε κάθε λογής απόπειρες ελαστικοποίησης του ωραρίου εργασίας στον κλάδο του εμπορίου. Ήδη από το 2013, πρωταγωνίστησε στο κυριακάτικο άνοιγμα των καταστημάτων αφού δεν έχασε την ευκαιρία να ανοίγει ΚΑΘΕ εργάσιμη Κυριακή που του επέτρεπαν οι κάθε λογής αντεργατικές νομοθεσίες των εκάστοτε κυβερνήσεων ως και τώρα. Μάλιστα, από πολύ νωρίς εφάρμοσε τον κανόνα της 5ωρης κυριακάτικης απασχόλησης ώστε να αφαιρεί από τους συναδέλφους το δικαίωμα του επιπλέον ρεπό με το οποίο «ανταμοίβεται» η κυριακάτικη εργασία στο εμπόριο. Κανόνα που γρήγορα ακολούθησαν και άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα στο εμπόριο. Μόλις φέτος, το 2017, επιχείρησε (μαζί με την πολυεθνική αλυσίδα H&M) να ανοίξει τα καταστήματά του ακόμα και στις 2 Γενάρη, ημέρα κατ’έθιμον αργία για τους εργαζόμενους στον κλάδο του εμπορίου εδώ και δεκαετίες. Μάλιστα, μετά από τις διαχρονικές απεργιακές κινητοποιήσεις των εμποροϋπαλλήλων και του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια στο κέντρο και σε γειτονιές της Αθήνας κάθε εργάσιμη Κυριακή, ο όμιλος INDITEX είναι αυτός που έχει εγκαινιάσει μια σειρά άθλιων απεργοσπαστικών πρακτικών. Άλλοτε αλλάζοντας το ωράριο των εργαζομένων ώστε να «προλάβουν» τις απεργιακές κινητοποιήσεις και άλλοτε κρατώντας με τη βία σαν κοπάδι τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες σε παρακείμενα καφέ και ταχυφαγεία όσες ώρες διαρκούν οι απεργιακοί αποκλεισμοί ώστε να επιχειρήσουν το άνοιγμα των καταστημάτων έστω και για 1 ή 2 ώρες. Πρακτικές βγαλμένες από τον μαύρο κατάλογο της εργοδοτικής αθλιότητας με τόνους υστεροβουλίας και εκδικητικότητας απέναντι στις διεκδικήσεις των εργαζομένων στο εμπόριο και ευρύτερα. Όμως το βαρέλι δεν έχει πάτο!

Μόλις την περασμένη Κυριακή 4 Ιούνη, ο όμιλος INDITEX αποφάσισε να ανοίξει τα καταστήματά του στον δήμο Αθηναίων εκμεταλλευόμενος νόμο που συμπεριλαμβάνεται στο πρόσφατο «4ομνημόνιο» και προβλέπει το άνοιγμα των καταστημάτων για 32 Κυριακές τον χρόνο σε «τουριστικές ζώνες» της χώρας. Πριν καν «στεγνώσει το μελάνι του νομοθέτη», ο όμιλος INDITEX με τρόπο αιφνιδιαστικό έσπευσε να εκμεταλλευτεί την πρόβλεψη για άμεση εφαρμογή του νόμου στον δήμο Αθηναίων, γεγονός που αποκαλύπτει όχι μόνο την «έγκαιρη γνώση» κάθε υποσημείωσης του νόμου αλλά και την αχαλίνωτη επιθετικότητά του απέναντι στις κατακτήσεις των εργαζομένων. Στο όνομα του εργοδοτικού ανταγωνισμού και του κέρδους, θα εκμεταλλευτεί κάθε θεμιτό ή αθέμιτο, κάθε νόμιμο ή παράνομο μέσο ώστε να περάσει πάνω από τα συμφέροντα και τις κατακτήσεις των εμποροϋπαλλήλων και της εργατικής τάξης. Και πάλι όμως, το βαρέλι δεν έχει πάτο!

Οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσές μας στα καταστήματα του ομίλου INDITEX στα καταστήματα του κέντρου της Αθήνας (Ερμού, Σταδίου) ενημερώθηκαν μόλις την Παρασκευή το μεσημέρι ή το Σάββατο το πρωί ότι θα εργάζονται την Κυριακή 4 Ιούνη. Μάλιστα, πολλοί και πολλές από αυτούς ενημερώθηκαν για το πρόγραμμά τους μέσω των social media (facebook)! Άραγε οι υπεύθυνοι και οι διευθυντές των καταστημάτων κατέθεσαν το πρόγραμμα των συναδέλφων στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ μέσω τηλεφώνου ή κοινωνικών δικτύων; Ή μήπως έχουν αποτινάξει εντελώς από πάνω τους αυτήν την «καταπιεστική συνθήκη», της έγκαιρης γνωστοποίησης και κατάθεσης του εβδομαδιαίου προγράμματος των συναδέλφων; Μάλλον , αποτελεί την νοητή συνέχεια της πάγιας πρακτικής τους να κρατούν ή να διώχνουν τους 4ωρους ή 6ωρους συναδέλφους από την δουλειά ανάλογα με την κίνηση του μαγαζιού!!! Τα «φύγε νωρίτερα σήμερα και έλα αύριο 8ωρο» ή «κάτσε σήμερα παραπάνω και θα σου χρωστάω ώρες» στα καταστήματα της INDTEX ακούγονται πιό συχνά από το «καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα». Κι αν νομίζουμε ότι φτάσαμε στον πάτο, κάνουμε λάθος.

Την Κυριακή 4 Ιούνη ο όμιλος INDITEX πήγε ένα βήμα ακόμα παραπέρα. Τα στελέχη και οι προϊσταμένοι του ομίλου γνωρίζοντας πολύ καλά για τις ανακοινωμένες εργατικές κινητοποιήσεις του Συντονιστικού Δράσης την Κυριακή 4 Ιούνη στην Ερμού, εξάντλησαν την αθλιότητά τους. Συνάδελφοι και συναδέλφισσες από τα καταστήματα μας ενημέρωσαν ότι οι υπεύθυνοι των καταστημάτων εφάρμοσαν το «σύστημα» του stand by στους εργαζόμενους. Δηλαδή, από την προηγούμενη μέρα τους εκβίασαν ότι θα πρέπει να περιμένουν να ενημερωθούν τηλεφωνικά (!) την Κυριακή το πρωί για το αν θα εργαστούν τελικά ή όχι. Τα στελέχη της εταιρείας του ομίλου θα εκτιμούσαν επί τόπου ανάλογα και με το εύρος της εργατικής κινητοποίησης για το αν και το πότε θα καλέσουν το προσωπικό να δουλέψει. Επιπλέον, όσοι-ες ήρθαν θα πληρωθούν κανονικά, ενώ όσοι-ες δεν δέχτηκαν το τηλεφώνημα δεν θα πληρωθούν (!).

Η εργατική κινητοποίηση του Συντονιστικού Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα απελευθερωμένα ωράρια την Κυριακή 4 Ιούνη στην οδό Ερμού κατάφερε ώστε η πρώτη απόπειρα εφαρμογής του νόμου για τις 32 εργάσιμες Κυριακές να αποβεί άκαρπη από την πλευρά των αφεντικών. Η εργατική συγκέντρωση στην οδό Ερμού ανέκοψε την φόρα των διευθυντάδων και των προϊσταμένων του ομίλου INDITEX καθώς και άλλων υπευθύνων από άλλα καταστήματα που σουλατσάρανε από νωρίς το πρωί στην περιοχή ώστε να αφουγκρασθούν τους συσχετισμούς. Στην οδό Ερμού, δεν άνοιξε κανένα εμπορικό κατάστημα ενώ στις ελάχιστες προσπάθειες που αποπειράθηκε, μπλοκαρίστηκε από την μαχητικότητα της εργατικής συγκέντρωσης. Στις 2 το μεσημέρι, ο όμιλος INDITEX αποδέσμευσε τους λίγους συναδέλφους που είχαν έρθει στην ευρύτερη περιοχή περιμένοντας εντολές των υπευθύνων τους. Όμως, το μπλοκάρισμα της κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων στις 4 Ιούνη αποκάλυψε και το πραγματικό πρόσωπο της εργοδοσίας του ομίλου INDITEX όπως σκιαγραφήθηκε και παραπάνω. Πρόσωπο που δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τόνους διαφήμισης, μόδας και styling γιατί πλέον το γνωρίζουν χιλιάδες συναδέλφων και συναδελφισσών στον κλάδο του εμπορίου, το γνωρίζουν μεγάλα κοινωνικά κομμάτια που δεν ψαρώνουν από καμπάνιες και σποτάκια. Να σημειωθεί ότι για την επόμενη εργάσιμη Κυριακή 11 Ιούνη και άλλες αλυσίδες στο εμπόριο έχουν εκδηλώσει την διάθεσή τους να ανοίξουν στο δήμο Αθηναίων.

Από την πλευρά μας, από την πλευρά των εργαζομένων στον κλάδο του εμπορίου, δεν θα κουραστούμε να το λέμε:

-η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου στο εμπόριο αποτελεί πάγιο στρατηγικό στόχο των αφεντικών που κοιτάει κατάματα όχι μόνο εμάς τους εμποροϋπάλληλους αλλά το σύνολο της εργατικής τάξης.

-δεν θα επιτρέψουμε ο κλάδος του εμπορίου να γίνει ο δοκιμαστικός σωλήνας για κάθε λογής αντεργατικές πρακτικές και νομοθεσίες που στοχεύουν το σύνολο της τάξης μας

-οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενοι στο εμπόριο, σε μικρά καταστήματα ή μεγάλες αλυσίδες, σε κατά τόπους εμπορικές ζώνες ή malls, σε κάθε κατάστημα ή αποθήκη, να συσπειρωθούμε στα κλαδικά ή επιχειρησιακά σωματεία μας προβάλλοντας την ανάγκη για οργάνωση και αγώνα εδώ και τώρα. Να δημιουργήσουμε ορατές και αόρατες επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε αλυσίδα, σε κάθε γειτονιά, να ανοίξουμε κουβέντα μέσα στους χώρους δουλειάς και να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη. Απέναντι στην τρομοκρατία, την προπαγάνδα, τις απειλές και τα μισόλογα των εργοδοτών, να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της τάξης μας.

Αναδημοσίευση από https://orthostasia.wordpress.com/2017/06/05/zara-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BB%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%87%CE%BF/

Καμία ανοχή στις μαφιόζικες πρακτικές

Την Τετάρτη 24/5, κατά τη διάρκεια των φοιτητικών εκλογών, μια ολιγομελής ομάδα ατόμων επιτέθηκε στο παιδαγωγικό και στο κάτω πολυτεχνείο με σκοπό να κάψουν τις κάλπες και να σταματήσουν την εκλογική διαδικασία. Κατά την προσπάθεια αυτή δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν μέχρι και τσεκούρια, προέβησαν σε πλήθος τραμπούκικων και σεξιστικών απειλών, ενώ προχώρησαν σε άσκηση σωματικής βίας, με αποκορύφωμα το ξυλοδαρμό εργαζόμενου του ΕΚΠΑ και φοιτητών/ριών. Το σκηνικό της δράσης αυτής ολοκληρώθηκε με την επίθεση στην κατάληψη του μηχανουργείου, καθώς και το σπάσιμο και το κλέψιμο προσωπικών αντικειμένων.

Οι πρακτικές αυτές διακατέχονται από την φετιχοποίηση της βίας, καθώς κάποιοι εξωτερικοί παράγοντες από την ζωή και την οργανωμένη παρέμβαση εντός των σχολών, αντιλαμβάνονται την σωματική επιβολή ως το απόλυτο μέσο για την επίλυση πολιτικών ζητημάτων, όπως η λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης. Άλλωστε, η συγκεκριμένη κίνηση προάγει την κουλτούρα του ολοκληρωτισμού και της ματσίλας και δεν έχει καμία σχέση με τις πρακτικές ενός απελευθερωτικού κινήματος, ενάντια στην βία του Κράτους και του Κεφαλαίου. Οι μεμονωμένες δράσεις με όρους θεάματος δεν συντελούν στην αλλαγή συνειδήσεων, προς μία κατεύθυνση οριζόντιας οργάνωσης και αγώνα, αλλά αντιθέτως δίνουν πάτημα στο Κράτος και τους μηχανισμούς τους να αναπαράγουν την ρητορική της “βίας και ανομίας” εντός των πανεπιστημίων.

Για εμάς η αντιεκλογική δράση, δεν περιορίζεται σε έναν στείρο αντιεκλογισμό μιας μέρας, αλλά εμπεριέχεται στην καθημερινή παρουσία και δράση στους φυσικούς μας χώρους, που αποδομεί την λογική της ανάθεσης και της ιεραρχίας. Δηλαδή από την μία, στην αντιπαράθεση με την αναδιάρθρωση του πανεπιστήμιου, μέσω των νέων προγραμμάτων σπουδών και οργανισμών, της μείωσης των φοιτητικών παροχών, της εντατικοποίησης της φοίτησης, που στοχεύει σε ένα νέο μοντέλο πειθήνιου/ας εργαζόμενου/ης, καθώς και της εισόδου της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην τριτοβάθμια. Από την άλλη στους αγώνες ενάντια στην φιλελεύθερη ιδεολογία του ατομισμού, του καριερισμού και συνολικά του κοινωνικού κανιβαλισμού. Η ενίσχυση και η σύνδεση των κοινωνικών αγώνων για την προάσπιση των εργατικών συμφερόντων εντός και εκτός των ιδρυμάτων οφείλει να είναι μέρος της ατζέντας του φοιτητικού κινήματος.

Το σύστημα των φοιτητικών εκλογών δημιουργεί την ψευδαίσθηση ενιαίων φοιτητικών συμφερόντων και όχι ταξικών, όπως και την αντίληψη της εναπόθεσης των αγώνων στα χέρια ειδικών. Το ξεπέρασμα αυτών των δομών του φοιτητικού κινήματος, μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την μαζικοποίηση των από τα κάτω συλλογικών διαδικασιών, όπως γενικές συνελεύσεις, πρωτοβουλίες αγώνα φοιτητών/ριών και εργαζομένων κ.λ.π. και την ενδυνάμωση ενός ταξικού συνδικαλισμού, που δεν περιορίζεται σε αντιστάσεις και θέσεις άμυνας, αλλά επιβάλλει με βάση τις υλικές ανάγκες και τα κοινά μας συμφέροντα. Η βία μπορεί να αποτελέσει εργαλείο του φοιτητικού κινήματος, όταν νομιμοποιείται από τους καταπιεσμένους/ες και στρέφεται ενάντια στον κόσμο του Κεφαλαίου. Για αυτό και η κατάργηση των φοιτητικών εκλογών είναι χρέος των ίδιων των φοιτητών/ριών και όχι κάποιων “πεφωτισμένων”.

Η κατάργηση των εκλογών είναι υπόθεση του φοιτητικού κινήματος

Αυτόνομο σχήμα Ηλεκτρολόγων

Αυτόνομο σχήμα Τοπογράφων

Ελευθεριακό σχήμα Πληροφορικής ClassRom

Ελευθεριακό σχήμα Τει Πειραιά

Μετακινήσεις με βάση τις ανάγκες μας και όχι του κράτους & του κεφαλαίου

Λευκοί τοίχοι, καθαριότητα , διαφημίσεις με χαμογελαστά πρόσωπα και smart phone applications προωθούν την  εύρυθμη και ομαλή λειτουργία σε μια κοινωνία κανονικότητας.  Απο τη άλλη, η δική μας αφήγηση είναι λίγο διαφορετική. Κόσμος αγχωμένος μην αργήσει στην δουλειά, κόσμος που πάντα τρέχει να προλάβει κάτι, βλέμματα χαμηλά και αποξενωμένα, πολλές φορές καχύποπτα σε κάθε τι ξένο, κάτω απο απ’την επήρεια του ήχου «παρακαλούμε να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα».
Η Ανάπτυξη όμως συνεχίζεται….
Οι νέες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που ακούν στο όνομα «εθνική ανάπτυξη» δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανέπαφα και τα ΜΜΜ. Το πρόγραμμα αναδιάρθωσης περιλαμβάνει  αυξήσεις εισιτηρίων (ενω ο μισθός μειώνεται) και νέα μηχανήματα εκ των οποίων κάποια λειτουργούν ήδη. Μπάρες εισόδου, τουρνικέ, κάμερες μέσα και έξω απο τους συρμούς και το ηλεκτρονικό εισιτήριο. Το ηλεκτρονικό εισιτήριο είναι η καταγραφή προσωπικών δεδομένων  και  χαρτογράφηση μας μέσα στην πόλη, ή με αλλα λόγια η επιτομή του φακελώματος. Εντείνεται με αυτόν τον τρόπο μια συνθήκη διαρκούς ελέγχου, επιτηρώντας κάθε μας κινησή ανα πάσα στιγμή. Ταυτόχρονα, εξαφανίζει και την ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης που είχε χτιστεί ανάμεσα μας, αυτην της μεταβίβασης του εισιτηρίου απο τον έναν στην άλλη.  Ολοι αυτοί οι μηχανισμοί στοχεύουν στην αναβάθμιση του ελέγχου και στην καταστολή όλων εκείνων που χρησιμομοποιούν τα μέσα, που δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι παρα τα πιο υποτιμημένα κομμάτια αυτής της κοινωνίας (εργάτες/τριες, μετανάστες/στριες, άνεργοι/ες κλπ). Με αυτό τον τρόπο, η ελεύθερη μετακίνηση καθίσταται ακόμα πιο δύσκολη σε μια προσπάθεια να αποκλείσουν όσες/ους δεν μπορούν ή επιλέγουν συνειδητά να μην πληρώσουν εισιτήριο, ενω παράλληλα τα ΜΜΜ μετατρέπονται σε προνόμιο για ακόμα λιγότερους.

Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν αποτελούν κάποια πολυτέλεια αλλα βασικό τρόπο με τον οποίο μετακινούμαστε  καθημερινά μεσα στην πόλη και τα χρησιμοποιούμε αναγκαστικά γιατι διανύουμε τεράστιες αποστάσεις και γι αυτό δεν θα πρεπε να πληρώνουμε. Εξάλλου ουδέποτε υπήρξαν για ξεκάθαρα δική μας διευκόλυνση αλλα από την αφετηρία τους μέχρι και σήμερα, εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα κράτους και αφεντικών.  Αποτελούν μέσα που μας μεταφέρουν απο/προς τον χώρο εργασίας, την σχολή ή σε μέρη που θα καταναλώσουμε, σε χώρους δηλαδή που θα παράξουμε κέρδος για τα αφεντικά* με τον έναν ή με τον άλλον  τρόπο. Για να είμαστε ξεκάθαρες/οι τα παραπάνω δεν μας εκπλήσσουν ούτε  συνιστούν κάποια ιδιαίτερη συνθήκη αλλα έρχονται να κουμπώσουν σε ένα γενικότερο πλαίσιο εντατικοποίησης και πειθάρχισης που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα ελαστικά ωράρια, η επισφαλής εργασία, η ανεργία κλπ.  σε συνδιασμό με τη συνεχή παρουσία μπάτσων και ελεγκτών να μας υπενθυμίζουν και να μας επιβάλλουν το δόγμα «τάξη και ασφάλεια» δημιουργούν ασφυκτικούς ρυθμούς καθημερινότητας. Το τελευταίο κομματάκι του παζλ έρχονται να συμπληρώσουν καποιοί/ες  που έχουν καταπιεί αμάσητη την κυρίαρχη αφήγηση περι «τζαμπατζήδων» και «λαθρεπιβατών»,  μέρος των οποίων δεν θα διστάσει να σε ρουφιανέψει ή να διατυμπανίσει το πόσο νομιμόφρονες και αυθεντικοί έλληνες πολίτες είναι, αναπαράγοντας τις κυρίαρχες κανιβαλιστικές λογικές.
Εμεις απ’την μεριά μας, θα χρησιμοποιούμε τα μέσα για όποιο λόγο επιλέξουμε και δεν αφήνουμε κανέναν να ορίσει τις ανάγκες μας, όποιες και είναι αυτές . Στις σύραγγες, στις αποβάθρες, στους σταθμούς ή όπου και αν βρέθουμε ατομικά και συλλογικά υπερασπιζόμαστε τις ελεύθερες μετακινήσεις κόντρα στο φόβο που μας επιβάλεται και έξω απο λογικές που μας θέλουν απαθείς και άπραγους. Σε ένα πεδίο όπου η φτώχεια θεωρείται ντροπή και «ποινικοποιείται» ακόμα περισσότερο, προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των επιβατών και στηρίζουμε τους συν(λαθρε)πιβάτες μας ενάντια στους ρουφιάνους ελεγκτές. Σε περίπτωση που μας πιάσουν δεν δεχόμαστε να μας κρατήσουν στο λεωφορείο ή να μας πάρουν τα στοιχεία μας, ούτε είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε άλλωστε. Ενάντια στην περεταίρω υποτίμηση των ζωών μας , προτάσσουμε την ελεύθερη μετακίνηση.

*τρανταχτό παράδειγμα η μείωση στα δρομολόγια σε περιοχές που δεν απέφεραν αρκετό κέρδος.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ

ΠΟΡΕΙΑ 1 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 12:00, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 

Αυτόνομο Σχήμα ΦΜΣ
Ελευθεριακή Παρέμβαση Παντείου
Aναρχικό-Aντιεξουσιαστικό Στεκι Πληροφορικης
Αυτοδιαχειριζόμενος Χώρος Φάντασμα
Αυτόνομο Σχήμα Τοπογράφων