Η καθημερινότητα στις σχολές μας «βρωμάει» πειθαρχία, καταστολή, εκμετάλλευση και κέρδη για τα αφεντικά

Πειθαρχία, που περιλαμβάνει όλο και μεγαλύτερη εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών με αυξανόμενο φόρτο εργασιών, υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, δυσκολότερες εξετάσεις και καθηγητική αυθαιρεσία. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το νέο μέτρο της επίδειξης πιστοποιητικού εμβολιασμού, εργαλειοποιώντας την υγειονομική κρίση, το κράτος και η πρυτανεία πραγματοποιεί στην ουσία face control σε όλα τα άτομα που χρησιμοποιούν τον χώρο του πανεπιστημίου.

Καταστολή, καθώς τα πανεπιστήμια αποκλείονται και δέχονται εισβολές ανά πάσα στιγμή από κάθε λογής μπάτσους, σε συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές, όταν αυτά “κινδυνεύουν” να αποτελέσουν εστίες αντίστασης και κέντρα δράσης. Τα παραπάνω ενσαρκώνονται πλήρως στο νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη (Νόμος 4777) που αναφέρεται ,μεταξύ άλλων, στην τοποθέτηση μόνιμης πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ), μετατρέποντας τα δημόσια πανεπιστήμια σε αποστειρωμένα φρούρια. Καταστολή ακόμα, γιατί μία σειρά από ερευνητικά προγράμματα και παραγόμενες γνώσεις συντελούν στην αναβάθμιση της καταστολής και επιτήρησης που ασκεί το κράτος.

Εκμετάλλευση, αφού πολλοί καθηγητές αξιοποιούν την εργασία κακοπληρωμένων διδακτορικών και απλήρωτων μεταπτυχιακών, αλλά και ιδέες από διπλωματικές εργασίες φοιτητών για να αναβαθμίσουν το “επιστημονικό” τους έργο – κύρος και τις αντίστοιχες απολαβές.

Κέρδη για τα αφεντικά, με την ολοένα μεγαλύτερη εμπλοκή ιδιωτικών επιχειρήσεων σε τομείς του πανεπιστημίου από την έρευνα μέχρι τη φύλαξη, καθώς επίσης στη σίτιση και στην καθαριότητα μέσω εργολαβιών όπου επικρατούν η εκμετάλλευση των εργαζομένων και μαφιόζικες πρακτικές. Παράλληλα, το κόστος φοίτησης μετακυλίεται όλο και περισσότερο στις πλάτες μας, καθώς καλούμαστε να πληρώνουμε για συγγράμματα, μεταφορές, σίτιση κλπ.

Πόσο αθώο είναι τελικά το πανεπιστήμιο;

Όλα τα παραπάνω δεν είναι μια κακή παρένθεση σε ένα κατά τ’ άλλα “ουδέτερο” και “προς όφελος όλων” πανεπιστήμιο, αλλά βασικά στοιχεία του. Το πανεπιστήμιο αποτελεί μέρος του κρατικού μηχανισμού και σκοπός του είναι να εξυπηρετεί και να συντελεί στη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος. Και όταν λέμε του υπάρχοντος συστήματος εννοούμε το καπιταλιστικό σύστημα που ο πυρήνας του είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο, ο ανταγωνισμός και το “πατάω επί πτωμάτων”, η πειθαρχία στους από πάνω και η καταστολή όσων αντιστέκονται. Το πανεπιστήμιο λοιπόν συμβάλει στην παραγωγή ενός εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού που θα έχει τις γνώσεις αλλά κυρίως τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά που χρειάζεται το κεφάλαιο για να αυξήσει την κερδοφορία του και πάνω απ’ όλα να διαιωνίσει την κυριαρχία του. Γνώσεις εξειδικευμένες που δημιουργούν στους αποφοίτους την ψευδαίσθηση ότι είναι κάτι ξεχωριστό από τους υπόλοιπους εργαζομένους, αποτρέποντας τους να διεκδικήσουν συλλογικά τα εργατικά τους συμφέροντα. Νοοτροπία που στηρίζεται στον ανταγωνισμό μεταξύ των φοιτητών με τη δημιουργία αυταπατών καριερισμού και κοινωνικής ανέλιξης ενώ στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος των αποφοίτων θα γίνουν μισθωτοί. Έτσι, βασική συμπεριφορά που προσπαθεί να καλλιεργήσει το πανεπιστήμιο είναι η αποχή και απαξίωση από τις συλλογικές διαδικασίες και η πειθαρχία στον ανώτερο, το οποίο σήμερα σημαίνει την υπακοή στους καθηγητές και αύριο την υποταγή στα αφεντικά. Τόσο αθώο δεν είναι τελικά το πανεπιστήμιο.

Τέρμα στην απάθεια και την υποταγή

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε την αδυναμία των φοιτητικών κινητοποιήσεων να αντιπαρατεθούν στις παραπάνω κατευθύνσεις (παρά τα αναχώματα σε επιμέρους ζητήματα), αλλά και γενικά τους φοιτητές να στρέφονται όλο και περισσότερο στο να πάρουν απλά ένα πτυχίο και να ασχολούνται αποκλειστικά με τα μαθήματά τους μακριά από συλλογικές διαδικασίες και διεκδικήσεις. Σαν φοιτητές που βλέπουμε τους εαυτούς μας ως μελλοντικούς εργαζόμενους θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι απέναντι στην επίθεση κράτους και κεφαλαίου τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην εργασία. Για όλους αυτούς τους λόγους, πήραμε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του αυτόνομου σχήματος στη σχολή που λειτουργεί αντί-ιεραρχικά χωρίς κομματικές εξαρτήσεις. Έχουμε στόχο την ανάδειξη του ρόλου του πανεπιστημίου, την όξυνση των αντιθέσεων στους χώρους που κινούμαστε, την υπεράσπιση των υλικών μας συμφερόντων και τη σύνδεση των αγώνων εντός και εκτός της πανεπιστημιακής γυάλας.

Στον ταξικό πόλεμο που μαίνεται είμαστε με την πλευρά των καταπιεσμένων.

Να καταστήσουμε τους φοιτητικούς αγώνες επικίνδυνους ξανά για κράτος και κεφάλαιο

Αυτόνομο Σχήμα Τοπογράφων